به گزارش مشرق، تصورش را بکنید یکسری دانشجویی که قرار است در آینده پزشکان بزرگی در کشورمان بشوند یک روز به یک هم اندیشی برسند و برای خودشان یک گروه انسان‌دوستانه دست و پا کنند.

 

دانشجویانی که شاید به دلیل حجم درسی و سال‌های متمادی تحصیلی که دارند معمولاً به آنها خرده گرفته می‌شود چرا در فعالیت‌های اجتماعی شرکت نمی‌کنند؟ اما پنج سالی است یک جمع 25 نفره‌ای که البته در زمان اوج فعالیت‌هایش تعداد بیشتری هم می‌شوند؛ گروه خیریه‌ای را به نام «باران بهشتی» به راه انداخته‌اند و با برگزاری بازارچه‌های گوناگون کسب درآمد می‌کنند. درآمد به دست آورده را هم صرف کودکان کار و خیریه‌هایی که نیازمند کمک مالی هستند کرده و از طرف دیگر اگر ببینند در میان دانشجویان دانشگاه کسی وجود دارد که به کمک مالی نیازمند است دریغ نخواهند کرد.
 
آقای علیرضا منصورقناعی، سال هفتم رشته پزشکی است و از بنیان‌گذاران اصلی کانون خیریه «باران بهشتی» به حساب می‌آید. او که در حال حاضر مدیریت این گروه را بر عهده دارد و از چگونگی شکل‌گیری «باران بهشتی» فعالیت‌هایی که انجام گرفته است و فعالیت‌هایی که در آینده‌ای نزدیک قرار است انجام شود می‌گوید. متولد سال 72 است و اهل گیلان.

 

پدر و مادرش هم از پزشکانی‌اند که در شهر خودشان فعالیت‌های انسان دوستانه زیادی انجام می‌دهند. مادر وی متخصص زنان و زایمان است و پدرش فوق تخصص گوارش و در طرح ویزیت رایگان شرکت می‌کنند.

 

مادرش هم در زمینه خیریه به گروه‌های گوناگون در سطح شهر رشت کمک‌های زیادی کرده و می‌کند. همین روحیه خانوادگی باعث شد وقتی علیرضا هم به تهران آمد ذهنش درگیر چنین موضوعاتی شود و خودش دنبال کارهای راه‌اندازی یک مؤسسه خیریه دانشجویی بیافتد.

کانون خیریه باران بهشتی از پنج سال پیش زیر نظر معاونت دانشجویی فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران شکل گرفته است. آقای علیرضا منصورقناعی از نحوه شکل گیری و آغاز به کار این کانون خیریه می‌گوید: «شروع کار کانون خیریه باران بهشتی از سال ۹۱ با دانشجویان پزشکی ورودی مهر89 دانشگاه شهید بهشتی بوده است.

 

این کانون زیرنظر معاونت دانشجویی فرهنگی دانشگاه است و هدفی که در وهله اول داشت این بود که باعث افزایش حس همدلی و نوع‌دوستی بین دانشجویان پزشکی و در مراحل بعد کل جامعه علوم پزشکی دانشگاه شود. چون همیشه گفته شده دانشجویان علوم پزشکی به دلیل نوع مشاغل و دشواری درس‌هایشان چندان به امور خیریه توجه ندارند؛ این کار را کردیم که هم نگاه‌ها تغییر کند و هم دانشجویان را به نوعی درگیر این برنامه‌های خیریه کنیم.»

علیرضا 23 سال بیشتر سن ندارد و خودش نیز ورودی مهر۸۹ است. از او سؤال می‌کنیم قرار است در این مؤسسه چه کارهایی انجام دهند که می‌گوید: «خیریه «باران بهشتی» که از سال ۹۱ فعالیت خود را آغاز کرد از همان ابتدا بازارچه‌های خیریه‌ای را بنا کرده که به صورت سالانه و هر سال مهرماه در سطح دانشگاه فعالیت می‌کند و در هر بازارچه درصدی از دانشجویان جذب خیریه‌ها می‌شوند. سال ۹۱ فقط در سطح دانشکده پزشکی بود. سال۹۲ کمی گسترده‌تر شد و دانشگاه امیرکبیر هم با ما همکاری کرد. سال 94 هم بازارچه خیریه «باران بهشتی» هر روز در یک دانشکده برگزار شد که به طور کل ۹ روز بازارچه‌ها برپا بودند.

 

امسال نیز روند به همین شکل ادامه پیدا کرد.» او درباره آنکه در بازارچه چه فعالیت‌هایی انجام می‌گیرد توضیح داد: «در سال نخست بازارچه از غرفه‌های غذا، کتاب و بازی‌های کامپیوتری و میدانی تشکیل شده بود که البته هرسال فعالیت‌ها را افزایش دادیم به طوری که سال گذشته با ۱۴ غرفه شامل غذا، کتاب، صنایع دستی، زیورآلات، محصولات دوستدار محیط زیست، مسابقات کامپیوتری و ورزشی و ... با بیشترین تعداد غرفه‌ها در بازارچه‌ها میزبان بازدیدکنندگان بودیم. سال اول ۴ غرفه و۷ میلیون تومان در سه روز درآمد داشتیم. سال دوم ۷ غرفه در یک جشنواره سه روزه بود که درآمدمان ۱۰میلیون تومان شد. سال گذشته با ۹ دانشکده درآمدمان ۲۰ میلیون تومان بود.»

مدیر گروه خیریه «باران بهشتی» درباره آنکه درآمدهای به دست آمده را صرف چه اموری می‌کنند؟ گفت: «هرسال بنا به مسائلی که وجود دارند و اعلام نیازهایی که می‌شود؛ مبالغ جمع شده را صرف کمک به مؤسسات گوناگون می‌کنیم. مؤسساتی مانند «سرای احسان»، «خانه علم دروازه غار»، «انجمن حمایت از کودکان کار» و «کودکان فرشته‌اند» و.... علاوه بر این سال ۹۲ طرحی داشتیم به نام «جمع‌آوری کتب درسی» که برای کودکان بی‌بضاعت و کودکان کار کتاب‌های درسی دانشجویان را جمع‌آوری کردیم و طبق برنامه‌ای به آنها اهدا شد.

 

سال گذشته نیز مقداری فعالیت‌هایمان را گسترده‌تر کردیم و با دانشجویان و همکاری بیمارستان مفید به این بیمارستان می‌رویم و برای بهبود روحیه کودکان بیمار در بخش‌های گوناگون با آنها بازی می‌کنیم. همچنین با گروه «وروجکا» گروهی که آرزوی بچه‌هایی که بیماری سخت دارند را برآورده می‌کند همکاری می‌کنیم.»

 

از مدیر گروه خیریه «باران بهشتی» سؤال می‌کنیم که چطور اعضا را جذب می‌کند که می‌گوید: «این کار از طریق کانون‌های فرهنگی دانشگاه انجام می‌گیرد که ابتدای هر سال تحصیلی برای جدیدالورودها یک برنامه برگزار می‌کنیم. در آنجا خودمان را معرفی و به آنها می‌گوییم خوشحال می‌شویم در بین بچه‌های «باران بهشتی» حضور پیدا کنند. علاوه بر آن در کانال تلگرام نیز فعالیم و با پوسترهایی که در دانشگاه توزیع می‌شود بچه‌ها را جذب می‌کنیم.»

این دانشجوی سال هفتم رشته پزشکی یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های مردم را نگرانی‌شان می‌داند و می‌گوید این نگرانی به دلیل بی‌اطلاعی‌شان است: «بیشترین دغدغه مردم این است که نگرانند. چون اطلاعات کافی ندارند.

 

اطلاع‌رسانی شاید ناقص بوده و شبکه‌های مجازی خیلی وقت‌ها اطلاعات غلط به خورد مردم داده و باعث بیشتر شدن استرس و نگرانی مردم شده‌اند.

 

همین باعث شده از بیماری بترسند. مثلاً از لفظ سرطان وحشت دارند و فکر می‌کنند سرطان یعنی همه چیز تمام است.

 

در صورتی که همین سرطان اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود، به راحتی قابل درمان است و می‌تواند طول عمرشان را افزایش دهد؛ اما چون اطلاع رسانی ناقص است باعث می‌شود این نگرانی‌ها در آنها بیشتر شود.»

 

در عین حال به اعتقاد منصور قناعی همین افراد به سلامتی‌شان بی‌توجه‌اند: «تا وقتی سالم هستند به حفظ آن بی توجه‌اند. نه ورزش مستمر، نه تغذیه سالم، نه خواب کافی، نه توجه به سلامت روانی و... به این موارد توجهی نشان نمی‌دهند. اگر آنها را از دست بدهند تازه به ارزش و اهمیت آن می‌رسند و به شدت هزینه می‌کنند تا بار دیگر سلامتی که قدرش را ندانستند به دست آورند.»

سؤال آخرمان این است که آیا زمانی که پزشک بشود هم این کارها را ادامه خواهدداد؟ چون اکثر دانشجویان وقتی دانشجو هستند حال و هوای دلی دارند؛ اما وقتی دکتر مهندس و وکیل شوند فراموش می‌کنند که می‌گوید: «حرف شما منطقی است که باز هم شرایط رشته پزشکی به دلیل مدت زمان بالای تحصیلش و بعد طرح، سربازی و امتحان دستیاریی که دارد ادامه فعالیت را دشوار می‌کند.

 

با این حال دل من روشن است که «باران بهشتی» با همین سیستم ادامه پیدا کند و امید داریم که همین خیریه را گسترش دهیم و خوشحال می‌شویم این خیریه در دانشگاه باشد و برای خود دانشگاه و منطقه بهداشتی خودش و نظام سلامتی که تحت پوشش دانشگاه است خرج شود. چون خودمان را از اینجا می‌دانیم و معتقدیم از اینجا رشد کرده‌ایم و به آن وابسته هستیم و دین داریم.»

 

منبع: صبح نو